Πόσο μπορεί να περιμένει κανείς;
Πόσο μπορεί να μαστουρώνει η ψυχή
απ' τα όνειρα
Πόσες φορές προσπάθησες να δεις
το φως
όταν τα παντζούρια έκλεισαν δυνατά
στο όνομα του ανέμου.
Φουσκωμένο περιστέρι
μέσα στο κρύο περπατά με δυσκολία.
Το χέρι μου μέσα στο δικό σου
βρέχομαι γλυκά
και δεν φοβάμαι
μόνο ρωτάω
ρωτάω
πότε θα έρθει η αιώνια άνοιξη;
διάβασα γι'αυτήν κάπου
πάντα
Πάντα μαθαίνεις
και ξεχνάς
και κάνεις τον σισύφειο κύκλο
μέχρι η ανάσα να γίνει βρόγχος
ή γέλιο.
Πόσοι λένε ψέματα στον εαυτό τους
αυτή τη στιγμή;
Πόσοι κάνουν έρωτα
Έρωτα
Πόσοι απο μας θέλουν να μάθουν
τι σημαίνει
ελευθερία.
Υπάρχει μεγαλείο στον άνθρωπο;
Τι είναι αυτή η σιωπή που φιμώνει
τις ψυχές;
Από φόβο δεν συστήνεται;
Απορώ
Απορώ με την αγάπη
Εσύ
πόσο μπορείς ν'αγαπήσεις;
πόσο αντέχεις ν'αγαπηθείς;
Το φιλί ;
Τι θα έκανες αν σε φιλούσα;
Και η ανάγκη;
Τι είναι αυτό που δεν έχεις ανάγκη;
Σε τι μπορώ να σου φανώ άχρηστη;
Έχω σταματήσει να κοιτάζω το δρόμο πριν περάσω
καιρό τώρα.
Ποιά η ελπίδα;
Τι κερδίζεις να περιμένεις το άγνωστο;
Δεν αναμένω
Δεν φοβάμαι
Γιατί να ελπίζω;
Προτιμώ να ζω.
Η ζωή δεν έχει αύριο.
Αυτό είναι απλά μια συνθήκη
παγκόσμια.
Στην πραγματικότητα όλα παίζονται στο λεπτό
στο δευτερόλεπτο
Γράφω τώρα αυτές τις γραμμές και ξέρω
πως ίσως δεν τις διαβάσει
κανείς
ποτέ.
Τι αγαπώ;
Αν με γεμίζεις
αν με πονάς
αν με χαιδεύεις
αν με δακρύζεις
εγώ σ'αγαπώ.
Όπως ένα γυμνό στήθος
ή μια ορχιδέα στη γλάστρα
αγαπώ εσένα
το απαλό δέρμα
των φύλλων της
Την αγκαλιά μου
που δεν την έχεις ανάγκη.
Τα μουσκεμένα παπούτσια μου
και τη φωνή της μάνας μου
που ξέρω πως μια μέρα θα την ψάχνω
κλαίγοντας
πνιγμένη στις αναμνήσεις
Τι δύσκολη που είσαι Ανάσα. . .
Τι κι αν σε βάφτησαν Ζωή
το δεύτερό σου όνομα είναι
Πόσο μπορεί να μαστουρώνει η ψυχή
απ' τα όνειρα
Πόσες φορές προσπάθησες να δεις
το φως
όταν τα παντζούρια έκλεισαν δυνατά
στο όνομα του ανέμου.
Φουσκωμένο περιστέρι
μέσα στο κρύο περπατά με δυσκολία.
Το χέρι μου μέσα στο δικό σου
βρέχομαι γλυκά
και δεν φοβάμαι
μόνο ρωτάω
ρωτάω
πότε θα έρθει η αιώνια άνοιξη;
διάβασα γι'αυτήν κάπου
πάντα
Πάντα μαθαίνεις
και ξεχνάς
και κάνεις τον σισύφειο κύκλο
μέχρι η ανάσα να γίνει βρόγχος
ή γέλιο.
Πόσοι λένε ψέματα στον εαυτό τους
αυτή τη στιγμή;
Πόσοι κάνουν έρωτα
Έρωτα
Πόσοι απο μας θέλουν να μάθουν
τι σημαίνει
ελευθερία.
Υπάρχει μεγαλείο στον άνθρωπο;
Τι είναι αυτή η σιωπή που φιμώνει
τις ψυχές;
Από φόβο δεν συστήνεται;
Απορώ
Απορώ με την αγάπη
Εσύ
πόσο μπορείς ν'αγαπήσεις;
πόσο αντέχεις ν'αγαπηθείς;
Το φιλί ;
Τι θα έκανες αν σε φιλούσα;
Και η ανάγκη;
Τι είναι αυτό που δεν έχεις ανάγκη;
Σε τι μπορώ να σου φανώ άχρηστη;
Έχω σταματήσει να κοιτάζω το δρόμο πριν περάσω
καιρό τώρα.
Ποιά η ελπίδα;
Τι κερδίζεις να περιμένεις το άγνωστο;
Δεν αναμένω
Δεν φοβάμαι
Γιατί να ελπίζω;
Προτιμώ να ζω.
Η ζωή δεν έχει αύριο.
Αυτό είναι απλά μια συνθήκη
παγκόσμια.
Στην πραγματικότητα όλα παίζονται στο λεπτό
στο δευτερόλεπτο
Γράφω τώρα αυτές τις γραμμές και ξέρω
πως ίσως δεν τις διαβάσει
κανείς
ποτέ.
Τι αγαπώ;
Αν με γεμίζεις
αν με πονάς
αν με χαιδεύεις
αν με δακρύζεις
εγώ σ'αγαπώ.
Όπως ένα γυμνό στήθος
ή μια ορχιδέα στη γλάστρα
αγαπώ εσένα
το απαλό δέρμα
των φύλλων της
Την αγκαλιά μου
που δεν την έχεις ανάγκη.
Τα μουσκεμένα παπούτσια μου
και τη φωνή της μάνας μου
που ξέρω πως μια μέρα θα την ψάχνω
κλαίγοντας
πνιγμένη στις αναμνήσεις
Τι δύσκολη που είσαι Ανάσα. . .
Τι κι αν σε βάφτησαν Ζωή
το δεύτερό σου όνομα είναι
Θάνατος.
