"Μας έμεινε η ποίηση και οι καινούργιοι αστερισμοί"

Κάποτε ήταν ένα αστέρι που πέφτοντας στη Γη έσπασε στα δύο.

Τα δυο μέρη του μέχρι και τώρα δεν έχουν καταφέρει -για διάφορους λόγους- να υπάρξουν ξανά ως ένα.
Μέχρι να σβήσουν είναι πιθανό

να βρεθούν ξανά σε κάποια παιδική χαρά όπου θα παίζουν τα παιδιά τους

να συμπέσουν σε κάποια κοινωνική εκδήλωση και να ειδωθούν αλλά να μην μιλήσουν

να συναντηθούν στο ίδιο πάρκο όπου θα τους έχουν πάει βόλτα τα παιδιά τους πια.

Τα δύο μέρη του ιδίου αστεριού είχαν μέσα τους ένα πάθος που εκαιγε σαν μεγάλη πυρκαγιά αλλά που ποτέ δεν αφέθηκε να καεί πραγματικά.

Αυτό είναι το κλειδί σε αυτό το αίνιγμα:

Το πάθος και η φαντασία δεν έγιναν ποτέ πεζή πραγματικότητα.

Κι έτσι, το αστέρι δεν έμαθε ποτέ -ως τώρα- πως είναι να είναι γεμάτο.

Ο μεγάλος μάγιστρος, η Ζωή, μόνο μπορεί να φέρει την επιθυμητή συναστρία.

Ένα λουλούδι, μια μούσα κι ένα αστέρι

  τα μέρη της μέχρι τώρα ζωής μου.

   Αυτής που ξεκίνησε όταν ξύπνησα

κάτω από άνθη κερασιάς και κόκκινα χείλη.

Τόπος κοινός η επιθυμία

στην αρχή.

πόθος, στοργή, περιέργεια

Όλα τα χρώματα σε όλες τις εντάσεις.

Αυτή άλλωστε δεν είναι η χαρά;

Τα κομμάτια σου που ανακαλύπτεις.

Το μοναδικό μου ταξίδι

το' κανα όταν πέρασα μέσα σου.

Love...Anyways

Αν δεν περπατήσεις με τα παπούτσια τους, δεν μπορείς να ξέρεις πως είναι.

♀  +  ♂

                 ♀  +  ♀

♂  +  ♂

                 ♂  +  ♀

Άντρας μέσα σε μια γυναίκα.

Γυναίκα μέσα σ' έναν άντρα.

Είναι τρομερά απλό, γι' αυτό είναι περίπλοκο.

Το δικαίωμα στη ευτυχία και 

τη δυστυχία.

Always - Anyways

Να πληγώνεις τον άλλο για να είσαι ευτυχισμέν@

- ηθελημένα ή άθελα -

Να προσπαθείς να βρεις την ευτυχία

στο κενό του έρωτα.

Ψυχρολουσία αναμνήσεων.

Ο έρωτας και η αγάπη δεν έχουν φύλο.

Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ.

Ίσως να ερωτευτείς αύριο κάποιον που δεν περίμενες ποτέ.

Ίσως να μην είσαι δυνατός να υποστηρίξεις τις επιλογές του.

Ίσως και να'σαι.

Ίσως ν'αξίζεις ν'αγαπηθείς από έναν άνθρωπο που ξυρίζεται για να βάλει πούδρα στο πρόσωπο, κι έναν άλλο που κρύβει τα στήθη του πίσω από γάζες.

Ίσως η αλήθεια δεν κρύβεται στα χρωμοσώματα.

Ίσως απλά πρέπει να κοιτάζουμε πιο

βαθιά

στα μάτια.

Δανεικό από την Anima spera

όταν το χρυσαφί σου ξεφύγει από τις καυτές ακτίνες του ήλιου
θα μπορέσω να βουτήξω στη θάλασσα που κολυμπάς
να αγγίξω το απαλό του φόβου σου, για λίγο

γερμένες φοινικιές - σκιές πλάθουν στις λέξεις

δεν γνώριζα πώς μέσα σου κατοικεί μια φωνή από τριαντάφυλλο και αγκάθι
είναι το σώμα σου που αντιστάθηκε
με αίμα
με σιωπή

γερμένες φοινικιές - σκιές πλάθουν στα χέρια -

από τις περιοχές των ονείρων σου
ξεπηδούν δέσμες χρωμάτων 

ο χρόνος που στέρησα από τα χέρια σου -από τις στιγμές ξεφεύγει-
αστράφτει κάτω από το δέρμα ο παλμός σου. 

εκδικείται το τίποτα με έρωτα και ελπίδα.

αυτός ο ουρανός θα βρέξει αστέρια από αλάτι 

Περιμένω ''λές'' περιμένω αμετάβατο. για μια μόνη μονή φορά.

Η καρδιά σου που με χώρεσε με άντεξε με κράτησε
τώρα αναστατώνεται θυμώνει αδυνατεί
στριμώχνεται
στριγκλίζει συμμορφώνεται στριγκλίζει συμμορφώνεται
συσσωρεύει συριγμούς τριγμούς 

σαλεύει σαλεύει σπάει στην σιωπή 

με θέλει γι`αυτό και με στερεί.

Έγράψες πάνω στο καυτό ''ζώ'' 

πάψε. φύγε. μακριά.

Με το βλέμμα σκλαβωμένο απ' την αγρύπνια
μια καρτ-ποστάλ ετοιμάζεται να ταξιδέψει
ψάχνει να βρει στίχους να φορέσει
να ομορφύνει το τοπίο της

Ο προορισμός της
μια αγκαλιά ανοιχτή
όσο και άπιαστη

Κι όταν μέσα της βρεθεί
και σταματήσει να κοιτάει το ρολόι
στα μαύρα αμέσως θα ντυθεί
λέξεις θα λέει, σαν μοιρολόι

Μιλάει η φωνή σου μέσα μου
και με πληγώνει

Πληγές μικρές
φαρμακερές
Αρκούνται να τσαλακώνουν το χαμόγελο

Γέλα καρδιά μου ΄
παρόλα αυτά τα τραγικά
τα έξαφνα ή τ' άσχημα
θα'θελα να σου δώσω
την αγκαλιά που σου χρωστώ

Κι αν δεν χρωστώ
κι αν δεν οφείλω
η αγκαλιά αυτή μετέωρη θα μένει

Μέχρι να μπουν τα όρια
να χαραχτεί ο δρόμος
να μπουν οι σκέψεις στη σειρά
- στη θέση σας παρακαλώ!-

Θα έρχονται καρτ-ποστάλ
ευχαριστήριες
να στολίζουν τον τοίχο
με τα ''γιατί''.

Πρόσκληση

Υπάρχει ένας λαβύρινθος
όπου θέλω να χαθώ
Στη μουσική για ένα βράδυ
να ξεχαστώ
Με λίγο αλκοόλ
και δύο μάτια να
με κοιτάνε
Θα χαθώ στον μικρό μου κόσμο
θα ψάχνω τους χτύπους να πιαστώ
θα παίζουν τα χείλη μου τους στίχους
με ξεκούρδιστη φωνή
με σώμα λυμένο
Θέλω μόνο για ένα βράδυ να χαθώ
κι ας ξοδευτώ.

(in your room)

       παραισθήσεις

       μελαγχολία

      όνειρο

     αγάπη