Κολοκοτρώνη 57

Σκοτεινά μαγαζιά, ζωγραφισμένοι τοίχοι.
Κοκκινόμαλλες υπάρξεις τριγύρω.
Η χώρα του ποτέ στην σκοτεινή της εκδοχή.
Βλέμματα και κεριά.
Αόρατο κυνήγι για ζευγάρωμα γύρω σου.
Αποκαλύψεις και μυστικά.
Μουσική...
           Χορεύω μόνη.
Νοητά και πραγματικά.
Χόρεψε μαζί μου.
Σταμάτα να με κοιτάς και πιάσε μου το χέρι.
Συνόδεψέ με στον τρελό χορό μιας φαντασίωσης.
Όχι, δεν ήθελα ν' ακουστεί άσχημα.
Είσαι πιό όμορφη από μια απλή φαντασίωση.
Αν είναι όνειρο, δεν θέλω να ξυπνήσω.
Όπως την προηγούμενη φορά...
Το απότομο ξύπνημα με χαλάει.
Είναι το άσχημο συναίσθημα που σου αφήνει ένας εφιάλτης.
Και αργεί να ξεφτίσει.
''Η αγάπη πάλι θα μας ξεσκίσει.''
Ο ήχος από το όργανο με ξεκουφαίνει.
Λυπημένοι εραστές και γίγαντες μας ψιθυρίζουν.
Σε κράτησα.