14 Φλεβάρη

Ι. 

Τρία νεκρά
τσιγάρα
κατά μήκος της οδού Πανεπιστημίου.
Βροχερά δάκρυα
νοτίζουν
το φύλλο της εφημερίδας.
Αναμένω
φιλική αγκαλιά
με τρεμάμενα χέρια.
14 Φεβρουαρίου
πατημένα πέταλα
παντού.
Η μέρα που τα λουλούδια
δηλώνουν την ύπαρξη.
Υποδηλώνουν συναισθήματα
κοινά
όσο και η ανάσα.
Μέρα γκρι
όπως και τόσες άλλες.
Λερωμένος καφές
με κραγιόν,

και βρέχει...

ΙΙ.

Τα χέρια μου

κρύα, να παγώνουν

τα χέρια σου

μαντεύω θρύψαλλα

από τις λέξεις

που δεν είπες,

μουσική μια μπάντα

~ μακρινή, μακρινή ~

και σαν γέρνω

στην θύμηση σε σπαταλώ

χωρίς φθορά

βάζω το κόκκινο κραγιόν,

πασπαλίζομαι με έρωτα

και σ'αγαπάω.

...για τότε που περπατήσαμε πολύ και με άκουγες..με κράταγες και δεν βρήκα λόγο να μην γιορτάσω τη Φιλία.