Με το βλέμμα σκλαβωμένο απ' την αγρύπνια
μια καρτ-ποστάλ ετοιμάζεται να ταξιδέψει
ψάχνει να βρει στίχους να φορέσει
να ομορφύνει το τοπίο της

Ο προορισμός της
μια αγκαλιά ανοιχτή
όσο και άπιαστη

Κι όταν μέσα της βρεθεί
και σταματήσει να κοιτάει το ρολόι
στα μαύρα αμέσως θα ντυθεί
λέξεις θα λέει, σαν μοιρολόι

Μιλάει η φωνή σου μέσα μου
και με πληγώνει

Πληγές μικρές
φαρμακερές
Αρκούνται να τσαλακώνουν το χαμόγελο

Γέλα καρδιά μου ΄
παρόλα αυτά τα τραγικά
τα έξαφνα ή τ' άσχημα
θα'θελα να σου δώσω
την αγκαλιά που σου χρωστώ

Κι αν δεν χρωστώ
κι αν δεν οφείλω
η αγκαλιά αυτή μετέωρη θα μένει

Μέχρι να μπουν τα όρια
να χαραχτεί ο δρόμος
να μπουν οι σκέψεις στη σειρά
- στη θέση σας παρακαλώ!-

Θα έρχονται καρτ-ποστάλ
ευχαριστήριες
να στολίζουν τον τοίχο
με τα ''γιατί''.

Πρόσκληση

Υπάρχει ένας λαβύρινθος
όπου θέλω να χαθώ
Στη μουσική για ένα βράδυ
να ξεχαστώ
Με λίγο αλκοόλ
και δύο μάτια να
με κοιτάνε
Θα χαθώ στον μικρό μου κόσμο
θα ψάχνω τους χτύπους να πιαστώ
θα παίζουν τα χείλη μου τους στίχους
με ξεκούρδιστη φωνή
με σώμα λυμένο
Θέλω μόνο για ένα βράδυ να χαθώ
κι ας ξοδευτώ.