3/2/2012

Σάπια νεράντζια
ένας αθάνατος στέκει στη μέση
περήφανος και ξερός.
Τα μαλλιά της κρυμμένα στην κουκούλα
συντροφιά μια φλόγα και το ψιλόβροχο.
βλέμμα γυμνό τοπίο
το μέρος της;
αναμονή της ατέλειωτης αγκαλίας
κάπου στην άνοιξη.

Εξπρεσιονισμός 21 χρονών

Ζωή

μια παράξενη, μεγάλη διαδρομή..

Η Κηφισίας, μια Κυριακή απόγευμα.

Αγάπη

κάπου ανάμεσα στους 38°C, μια αγκαλιά και ένα βλέμμα υπομονής.

Ελπίδα

το ταξίδι που θα στεριώσει το όνειρο,

σε μια γη με δικαιώματα και σημαία το ουράνιο τόξο.

Ευχή

το σκοτάδι πάντα ν'αργεί και να έχεις ένα χέρι να κρατάς 

στο λυκόφως.

(σκέψεις προσωπικές πίσω από τη φλεγόμενη ύπαρξη της Αθήνας.)

Years - Sylvia Plath

They enter as animals from the outer
Space of holly where spikes
Are not the thoughts I turn on, like a Yogi,
But greenness, darkness so pure
They freeze and are.

O God, I am not like you
In your vacuous black,
Stars stuck all over, bright stupid confetti.
Eternity bores me,
I never wanted it.

What I love is
The piston in motion -
My soul dies before it.
And the hooves of the horses,
Their merciless churn.

And you, great Stasis -
What is so great in that!
Is it a tiger this year, this roar at the door?
It is a Christus,
The awful

God-bit in him
Dying to fly and be done with it?
The blood berries are themselves, they are very still.

The hooves will not have it,
In blue distance the pistons hiss.

hara kiri

tiny bursts

of salty drops

on my white shirt

looking at the ceiling

I've been drowned

in the river

of your eyes

χαρακίρι των στιγμών

η απόσταση.

Η μονοτονία

σαν διαρκές κίτρινο ή άσπρο.

Κίνηση δίχως ενέργεια.

Το ''μετά'' είναι κάθε ώρα που περνά.

18/02/2011

Παννάλευκο...

Είσαι λευκό
είσαι φως
το πρώτο του ορίζοντα.
Σ' έβαλα μέσα μου
για να σε κρατώ αναμμένη
φλόγα
φλόγα γλυκιά
κίνηση
σου χορεύω
σε ζαλίζω
κι έτσι
απλά
πέφτεις στην αγκαλιά μου.

Μυστικολογίες (Arthur Rimbaud)

     Sur la pente du talus les anges tournent leurs robes de laine dans les herbages d'acier et d'émeraude.

     Des prés de flammes bondissent jusqu'au sommet du mamelon. 'A gauche le terreau de l'arête est piétiné par tous les   homicides et toutes les batailles, et tous les bruits désastreux filent leurs courbe. Derrière l'arête de droite la ligne des orients, des progrès.
     Et tandis que la bande en haut du tableau est formée de la rumeur tournante et bondissante des conques des mers et des nuits humaines,
     La douceur fleurie des étoiles et du ciel et du reste descend en face du talus, comme un panier, contre notre face, et fait l'abîme fleurant et bleu là-dessous.

Arthur Rimbaud, Illuminations


-------------------

        Πάνω στην πλαγιά οι άγγελοι ανεμίζουν τις μάλλινες ρόμπες τους μέσα σε βοσκοτόπια σιδήρου και σμαραγδιού.

     Φλογερά λιβάδια αναπηδούν ως την κορυφή της ρώγας. Στ'αριστερά το λίπασμα απ' τα σπαρτά ποδοπατήθηκε από όλους τους ανθρωποκτόνους και τις μάχες, κι όλοι οι θόρυβοι, καταστροφικοί, γνέθουν τις καμπύλες τους. Πίσω από τη δεξιά κορυφογραμμή η σειρά των ανατολών, των προόδων.
     Και ενώ η λωρίδα ψηλά στον πίνακα σχηματίστηκε από την περιστρεφόμενη και χειμαρρώδης βουή στις κόγχες των θαλασσών και στις ανθρώπινες νύχτες,
     Η γλύκα γεννά ανθισμένα αστέρια κι απ' τον ουρανό κι από αλλού κατέρχεται αντίκρυ στην πλαγιά, σαν πανέρι, αντίκρυ μας, κάνοντας την άβυσσο ν' ανθίσει μελανιάζοντας τον κόσμο εκεί κάτω.

Μετάφραση: Π. Γ.

''Όσο βαθύτερα καταδύεσαι, τόσο πιο βαθιά αναπνέεις.''

Δεν...
Δεν ήμουν ποτέ.
Είναι δυσάρεστο
είναι βραχνάς
είναι δάκρυ βρώμικο.
Ρωγμή που μόνο εγώ βλέπω
στο σπίτι που κάηκε
στο μελάνι που ξεθώριασε.
Δεν ψάχνω πια λόγο
την αιτία
δέχομαι χωρίς ν' αποδέχομαι
αποδέχομαι χωρίς άλλη επιλογή
ορχιδέα που μαράθηκε
λάμπα που κάηκε
αυτή η φωνή
φωνή - χειμώνας
εκεί γεννήθηκε
     κι έτσι τελείωσε
μ' έναν χειμώνα στην πλάτη
μ' ένα μαύρο πανωφόρι
       πεταμένο στην άκρη
είναι άσχημο να λυπάσαι
τον εαυτό σου
να τον καταπιέζεις να πονά
χωρίς λόγο
να του θυμίζεις για να πονά
;
ανάμνηση = πόνος
δυσφορία
όχι
όχι άλλη τέτοια φωνή.
καλύτερα εγώ εδώ
μακριά
         απ' τη φωνή.
Και τα μάτια.
Είναι λυπηρό
τα μάτια που χάνουν τη δύναμή τους
τα μάτια που πάντα έδειχναν τι υπήρχε μέσα
εκείνα που σε πρόδωσαν
που ερωτεύτηκες
που μίσησες
που σε άφησαν
που δεν παρακάλεσαν ποτέ.
που σε κοιτούν
κάθε μέρα
στον καθρέφτη.

Σε σβήνω
Σε σχίζω
Σε σκορπάω
Σε βουτάω
στο πεπερασμένο παρελθόν
και αφήνω καθαρό
το ατέλειωτο μέλλον
να έρθει λευκό
και παρθένο.
                                                                             28/02/2011