Years - Sylvia Plath

They enter as animals from the outer
Space of holly where spikes
Are not the thoughts I turn on, like a Yogi,
But greenness, darkness so pure
They freeze and are.

O God, I am not like you
In your vacuous black,
Stars stuck all over, bright stupid confetti.
Eternity bores me,
I never wanted it.

What I love is
The piston in motion -
My soul dies before it.
And the hooves of the horses,
Their merciless churn.

And you, great Stasis -
What is so great in that!
Is it a tiger this year, this roar at the door?
It is a Christus,
The awful

God-bit in him
Dying to fly and be done with it?
The blood berries are themselves, they are very still.

The hooves will not have it,
In blue distance the pistons hiss.

hara kiri

tiny bursts

of salty drops

on my white shirt

looking at the ceiling

I've been drowned

in the river

of your eyes

χαρακίρι των στιγμών

η απόσταση.

Η μονοτονία

σαν διαρκές κίτρινο ή άσπρο.

Κίνηση δίχως ενέργεια.

Το ''μετά'' είναι κάθε ώρα που περνά.

18/02/2011

Παννάλευκο...

Είσαι λευκό
είσαι φως
το πρώτο του ορίζοντα.
Σ' έβαλα μέσα μου
για να σε κρατώ αναμμένη
φλόγα
φλόγα γλυκιά
κίνηση
σου χορεύω
σε ζαλίζω
κι έτσι
απλά
πέφτεις στην αγκαλιά μου.

Μυστικολογίες (Arthur Rimbaud)

     Sur la pente du talus les anges tournent leurs robes de laine dans les herbages d'acier et d'émeraude.

     Des prés de flammes bondissent jusqu'au sommet du mamelon. 'A gauche le terreau de l'arête est piétiné par tous les   homicides et toutes les batailles, et tous les bruits désastreux filent leurs courbe. Derrière l'arête de droite la ligne des orients, des progrès.
     Et tandis que la bande en haut du tableau est formée de la rumeur tournante et bondissante des conques des mers et des nuits humaines,
     La douceur fleurie des étoiles et du ciel et du reste descend en face du talus, comme un panier, contre notre face, et fait l'abîme fleurant et bleu là-dessous.

Arthur Rimbaud, Illuminations


-------------------

        Πάνω στην πλαγιά οι άγγελοι ανεμίζουν τις μάλλινες ρόμπες τους μέσα σε βοσκοτόπια σιδήρου και σμαραγδιού.

     Φλογερά λιβάδια αναπηδούν ως την κορυφή της ρώγας. Στ'αριστερά το λίπασμα απ' τα σπαρτά ποδοπατήθηκε από όλους τους ανθρωποκτόνους και τις μάχες, κι όλοι οι θόρυβοι, καταστροφικοί, γνέθουν τις καμπύλες τους. Πίσω από τη δεξιά κορυφογραμμή η σειρά των ανατολών, των προόδων.
     Και ενώ η λωρίδα ψηλά στον πίνακα σχηματίστηκε από την περιστρεφόμενη και χειμαρρώδης βουή στις κόγχες των θαλασσών και στις ανθρώπινες νύχτες,
     Η γλύκα γεννά ανθισμένα αστέρια κι απ' τον ουρανό κι από αλλού κατέρχεται αντίκρυ στην πλαγιά, σαν πανέρι, αντίκρυ μας, κάνοντας την άβυσσο ν' ανθίσει μελανιάζοντας τον κόσμο εκεί κάτω.

Μετάφραση: Π. Γ.

''Όσο βαθύτερα καταδύεσαι, τόσο πιο βαθιά αναπνέεις.''

Δεν...
Δεν ήμουν ποτέ.
Είναι δυσάρεστο
είναι βραχνάς
είναι δάκρυ βρώμικο.
Ρωγμή που μόνο εγώ βλέπω
στο σπίτι που κάηκε
στο μελάνι που ξεθώριασε.
Δεν ψάχνω πια λόγο
την αιτία
δέχομαι χωρίς ν' αποδέχομαι
αποδέχομαι χωρίς άλλη επιλογή
ορχιδέα που μαράθηκε
λάμπα που κάηκε
αυτή η φωνή
φωνή - χειμώνας
εκεί γεννήθηκε
     κι έτσι τελείωσε
μ' έναν χειμώνα στην πλάτη
μ' ένα μαύρο πανωφόρι
       πεταμένο στην άκρη
είναι άσχημο να λυπάσαι
τον εαυτό σου
να τον καταπιέζεις να πονά
χωρίς λόγο
να του θυμίζεις για να πονά
;
ανάμνηση = πόνος
δυσφορία
όχι
όχι άλλη τέτοια φωνή.
καλύτερα εγώ εδώ
μακριά
         απ' τη φωνή.
Και τα μάτια.
Είναι λυπηρό
τα μάτια που χάνουν τη δύναμή τους
τα μάτια που πάντα έδειχναν τι υπήρχε μέσα
εκείνα που σε πρόδωσαν
που ερωτεύτηκες
που μίσησες
που σε άφησαν
που δεν παρακάλεσαν ποτέ.
που σε κοιτούν
κάθε μέρα
στον καθρέφτη.

Σε σβήνω
Σε σχίζω
Σε σκορπάω
Σε βουτάω
στο πεπερασμένο παρελθόν
και αφήνω καθαρό
το ατέλειωτο μέλλον
να έρθει λευκό
και παρθένο.
                                                                             28/02/2011

Pensées d'une insomniaque

Πόσο μπορεί να περιμένει κανείς;
Πόσο μπορεί να μαστουρώνει η ψυχή
απ' τα όνειρα
Πόσες φορές προσπάθησες να δεις
το φως
όταν τα παντζούρια έκλεισαν δυνατά
στο όνομα του ανέμου.

Φουσκωμένο περιστέρι
μέσα στο κρύο περπατά με δυσκολία.
Το χέρι μου μέσα στο δικό σου
βρέχομαι γλυκά
και δεν φοβάμαι
μόνο ρωτάω
ρωτάω
πότε θα έρθει η αιώνια άνοιξη;
διάβασα γι'αυτήν κάπου
πάντα

Πάντα μαθαίνεις
και ξεχνάς
και κάνεις τον σισύφειο κύκλο
μέχρι η ανάσα να γίνει βρόγχος
ή γέλιο.

Πόσοι λένε ψέματα στον εαυτό τους
αυτή τη στιγμή;

Πόσοι κάνουν έρωτα
Έρωτα

Πόσοι απο μας θέλουν να μάθουν
τι σημαίνει
ελευθερία.

Υπάρχει μεγαλείο στον άνθρωπο;
Τι είναι αυτή η σιωπή που φιμώνει
τις ψυχές;
Από φόβο δεν συστήνεται;

Απορώ
    Απορώ με την αγάπη
Εσύ
πόσο μπορείς ν'αγαπήσεις;

πόσο αντέχεις ν'αγαπηθείς;

Το φιλί ;

Τι θα έκανες αν σε φιλούσα;

Και η ανάγκη;
Τι είναι αυτό που δεν έχεις ανάγκη;

Σε τι μπορώ να σου φανώ άχρηστη;

Έχω σταματήσει να κοιτάζω το δρόμο πριν περάσω
καιρό τώρα.

Ποιά η ελπίδα;
Τι κερδίζεις να περιμένεις το άγνωστο;
Δεν αναμένω
Δεν φοβάμαι
Γιατί να ελπίζω;
Προτιμώ να ζω.

Η ζωή δεν έχει αύριο.
Αυτό είναι απλά μια συνθήκη
παγκόσμια.
Στην πραγματικότητα όλα παίζονται στο λεπτό
στο δευτερόλεπτο
Γράφω τώρα αυτές τις γραμμές και ξέρω
πως ίσως δεν τις διαβάσει
κανείς
ποτέ.

Τι αγαπώ;

Αν με γεμίζεις
αν με πονάς
αν με χαιδεύεις
αν με δακρύζεις
εγώ σ'αγαπώ.

Όπως ένα γυμνό στήθος
ή μια ορχιδέα στη γλάστρα
αγαπώ εσένα
το απαλό δέρμα
των φύλλων της
Την αγκαλιά μου
που δεν την έχεις ανάγκη.
Τα μουσκεμένα παπούτσια μου
και τη φωνή της μάνας μου
που ξέρω πως μια μέρα θα την ψάχνω
κλαίγοντας
              πνιγμένη στις αναμνήσεις

Τι δύσκολη που είσαι Ανάσα. . .
Τι κι αν σε βάφτησαν Ζωή
το δεύτερό σου όνομα είναι

Θάνατος. 

Το τραγούδι της νύχτας, Φλέρυ Νταντωνάκη ..

http://www.youtube.com/watch?v=3uvzEGG387k

Εκεί σκορπισμένη στον ύπνο
μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράγματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.

Αίμα στο στόμα μου και τ' όνειρο άσπρο
μικρές αγγελίες στον τύπο διαβάζεις
μου μοιάζεις με όστρακο κι απόρθητο κάστρο
Αίμα στα πόδια μου και τ' όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
μου μοιάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ' όνειρο άσπρο
στο χρώμα μπερδεύτηκα - δεν βλέπω - μ' αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν ''άσ' το''. .

Εκεί διαλυμένη στον ύπνο,
βαμμένη χρυσή με γέλια
φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ' ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα..

'Να 'μαι '' φωνάζω μπροστά στον καθρέφτη
''γυναίκα από πέτρα με ψυχή βιασμένη''
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
''να 'μαι '' ψελλίζω κοντά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
''να 'μαι '' υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.

Ξυπνώ μουσκεμένη
κοντά σ' ένα κάλπικο ψεύτη.

Ξυπνώ μουσκεμένη..

A's monologue

...
And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy's and talk about the day and type up your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don't listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you're sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the tv programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kiss your back and stroke your skin and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your

and sit on the steps smoking till your neighbour comes home and sit on the steps smoking till you come home and worry when you're late and be amazed when you're early and give you sunflowers and go to your party and dance till I'm black and be sorry when I'm wrong and happy when you forgive me and look at your photos and wish I'd known you forever and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin and get scared when you're angry and your eye has gone red and the other eye blue and your hair to the left and your face oriental and tell you you're gorgeous and hug you when you're anxious and hold you when you hurt and want you when I smell you and offend you when I touch you and whimper when I'm next to you and whimper when I'm not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold when you take the blanket and hot when you don't and melt when you smile and dissolve when you laugh and not understand why you think I'm rejecting you when I'm not rejecting you and wonder how you could think I'd ever reject you and wonder who you are but accept you anyway and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you and write poems for you and wonder why you don't believe me and have a feeling so deep I can't find words for it and want to buy you a kitten I'd get jealous of because it would get more attention than me and keep you in bed when you have to go and cry like a baby when you finally do and get rid of the roaches and buy you presents you don't want and take them away again and ask you to marry me and you say no again but keep on asking because though you think I don't mean it I do always have from the first time I asked you and wander the city thinking it's empty without you and want what you want and think I'm losing myself but know I'm safe with you and tell you the worst of me and try to give you the best of me because you don't deserve any less and answer your questions when I'd rather not and tell you the truth when I really don't want to and try to be honest because I know you prefer it and think it's all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life and forget who I am and try to get closer to you because it's beautiful learning to know you and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse and make love with you at three in the morning and somehow somehow somehow communicate some of the/ overwhelming undying overpowering unconditional all-encompassing heart-enriching mind-expanding on-going never-ending love I have for you.

- Crave , by Sarah Kane.

είδωλο - φόβητρο

Στο βάθος του ματιού
του ορίζοντα
μια δέσμη φωτός
μέσα απ' τα σύννεφα
ορίζει ένα κομμάτι
αλατισμένου νερού
μιας γης Επαγγελίας
τόσο φωτεινής
και ταυτόχρονα απαγορευμένης.

''Μηδείς οπορτουνιστής εισήτω.''

Φτερό που πετά στο κενό.
Πνεύματα προσκεκλημένα
από τύμπανα ιθαγενών
ξυπνούν αρχέτυπα
χαραγμένα στο δέρμα
κάποιου μάντη.
Κασσάνδρες ουρλιάζουν τον σκοπό
Μετεωρίτες σχηματίζουν τον στόχο
Το Σύμπαν
σε ένα μετέωρο σκοινί
μοιάζει με μπάλα,
φορητές απογοητεύσεις
σε γουλιές από ανάσες
που δεν πρόταξες..
αφού τα χέρια είναι
ποίηση
αφού τα δάχτυλα όταν
πιέζονται από εσένα
σκαλίζουν ανεφάρμοστα
το κενό μου,
σε μια αγκαλιά
από σύννεφα

νεφελώδης
        ξεσπάς
   σε διάρκεια,

   νεφελώδης
   χωρίς διάφραγμα
         αποφεύγεσαι.

Fever 103 - Sylvia Plath

Pure? What does it mean?
The tongues of hell
Are dull, dull as the triple

Tongues of dull, fat Cerberus
Who wheezes at the gate. Incapable
Of licking clean

The aguey tendon, the sin, the sin.
The tinder cries.
The indelible smell

Of a snuffed candle!
Love, love, the low smokes roll
From me like Isadora's scarves, I'm in a fright

One scarf will catch and anchor in the wheel.
Such yellow sullen smokes
Make their own element. They will not rise,

But trundle round the globe
Choking the aged and the meek,
The weak

Hothouse baby in its crib,
The ghastly orchid
Hanging its hanging garden in the air,

Devilish leopard!
Radiation turned it white
And killed it in an hour.

Greasing the bodies of adulterers
Like Hiroshima ash and eating in.
The sin. The sin.

Darling, all night
I have been flickering, off, on, off, on.
The sheets grow heavy as a lecher's kiss.

Three days. Three nights.
Lemon water, chicken
Water, water make me retch.

I am too pure for you or anyone.
Your body
Hurts me as the world hurts God. I am a lantern -

My head a moon
Of Japanese paper, my gold beaten skin
Infinitely delicate and infinitely expensive.

Does not my heat astound you. And my light.
All by myself I am a huge camellia
Glowing and coming and going, flush on flush.

I think I am going up,
I think I may rise -
The beads of hot metal fly, and I, love, I.

Am a pure acetylene
Virgin
Attended by roses,

By kisses, by cherubim,
By whatever these pink things mean.
Not you, nor him

Not him, nor him
(My selves dissolving, old whore petticoats) -
To Paradise.

Sin Duda

Ι.    

Τα πεφταστέρια καίγονται μόλις ακουμπήσουν το χώμα.
Salto mortale.

Για να πω πώς είμαι καλά,
πρέπει να περάσω όλες τις εποχές μακριά σου,
να ψαλιδίσω τις στιγμές και τις εικόνες μας σ' αυτές.
Θα έχει έρθει επιτέλους η στιγμή που
τα δάκρυα θα στεγνώνουν στον αέρα,
όσο το κολλάζ της κοινής μας πορείας
θα καίγεται στον ήλιο.

Ο κόκκινος τοίχος βάφτηκε,
το ''σ'αγαπάω'' σβήστηκε στην σκόνη,
τα όνειρα πέρασαν,
έγιναν νεφέλες,
ψίθυρος κοχυλιού,
σαν ψυχή που πουλήθηκε
σ' ένα ξεχασμένο παζάρι Ευχών.


ΙΙ.

Το λάθος
χαράζει έναν δρόμο
συνήθως
καλύτερο
και τραχύτερο.
Σε ντύνει,
σ' εξοπλίζει,
για να χαρείς τους επόμενους έρωτες
με σιγουριά Ψυχής
και να παλέψεις γι' αυτούς
με αέρινη Δύναμη.
      

...Να αφήνετε τον Πόνο να σας πλάθει.
       Love hurts.
            Pain scarves. 
                  
                    Feeling is Life.

Flâneur dans l'abysse

Λέξεις απλές
σε εκκωφαντικά ντεσιμπέλ
στιγμές σ' έναν μακάβριο κύκλο
''Φεύγω''.
Στο τραπέζι στάζουν οι πόνοι
μιας ζωής που άνετα δανείζεται
οι πιο παράξενες μελωδίες
- σχεδόν απόκοσμες -
με ευνοούν σε μετωπικό φιλί
και η ενατένιση του χάους
με ελκύει
περισσότερο

να διεισδύσω.

http://www.youtube.com/watch?v=kScygkG_qjk

14 Φλεβάρη

Ι. 

Τρία νεκρά
τσιγάρα
κατά μήκος της οδού Πανεπιστημίου.
Βροχερά δάκρυα
νοτίζουν
το φύλλο της εφημερίδας.
Αναμένω
φιλική αγκαλιά
με τρεμάμενα χέρια.
14 Φεβρουαρίου
πατημένα πέταλα
παντού.
Η μέρα που τα λουλούδια
δηλώνουν την ύπαρξη.
Υποδηλώνουν συναισθήματα
κοινά
όσο και η ανάσα.
Μέρα γκρι
όπως και τόσες άλλες.
Λερωμένος καφές
με κραγιόν,

και βρέχει...

ΙΙ.

Τα χέρια μου

κρύα, να παγώνουν

τα χέρια σου

μαντεύω θρύψαλλα

από τις λέξεις

που δεν είπες,

μουσική μια μπάντα

~ μακρινή, μακρινή ~

και σαν γέρνω

στην θύμηση σε σπαταλώ

χωρίς φθορά

βάζω το κόκκινο κραγιόν,

πασπαλίζομαι με έρωτα

και σ'αγαπάω.

...για τότε που περπατήσαμε πολύ και με άκουγες..με κράταγες και δεν βρήκα λόγο να μην γιορτάσω τη Φιλία.

Το αίνιγμα της Πανσελήνου.

Ανεξίτηλα βράδια. 

Έτη φωτός η απόσταση 

το πιο κοντινό σύννεφο
Ανδρομέδα.
Νοσταλγώ το ουράνιο κέντημα
δίχως τα άπληστα φώτα
του εδάφους.
Βλέμμα που δεν συναντήθηκε ποτέ.

http://www.youtube.com/watch?v=IWvEXChflEE

Ιανουάριος

Υγρό το μάτι
αντικρίζει είδωλο στο γυαλί.
Στο τούνελ του  μετρό
η ψυχή ζητά τον οβολό της να ταξιδέψει.
Συνεπιβάτης σε όνειρο ρεαλισμού
κι οδηγός οι νότες
που διαφεύγουν απ'τις χορδές
της κιθάρας σου.
Θ'αφήσω να μακραίνουν τα μαλλιά
μελαχρινό ποτάμι
στα γόνατά σου.
Χρυσόψαρα;
Δεν...
Φωτιά.
Όντας ζωντανή
περιμένω.
Βροχή στο σώμα
κι εξατμίζομαι.

Δεξαμενή

(it's a drug)

δεν υπάρχει ένα ακριβές μοντέλο πρόβλεψης

βυθίζεται σ' ένα απέραντο σκοτάδι

η διαρροή δεν είναι το ίδιο με την αποκάλυψη

μιας δυσλειτουργικής οικογένειας

στην Κυψέλη

τόσο πολύ φως λοιπόν κρύβει αυτό το σκοτάδι;

δίνω μεγάλη βαρύτητα στη γενναιοδωρία

όλα είναι ευάλωτα το ξημέρωμα

Dr Jekyll και Mr Hyde

κινούν τον ήχο

στη γενιά του '90

να τους προκαλέσεις πραγματικά

απεμπλοκή του ατόμου από τον εαυτό του

πέρα απ' το ελάχιστο ίχνος της αξιοπρέπειάς του

όσο για εκείνους που ονειρεύτηκαν έναν Μάη μέσα στο Δεκέμβρη

σε συμβάντα που παράγουν Ευφορία

τι σόι Άγιος Βασίλης να είσαι στη λεωφόρο Αλεξάνδρας

όσο σφιχτά κι αν σφραγίσουμε τα μάτια

παρατηρείται δυσλειτουργία

πέρα από τη θέλησή μας.

                                               ...παίζοντας με τη Μάρα και το Κοντέινερ. ;-)

..come uno pianoforte con uno tasto rotto.

Κορμιά κλειδωμένα
Φιλιά - κλειδιά
Στα τυφλά
δίχως χάρτη.

Στη ρωγμή του χρόνου
καρφιά κρεμώμενα οι αναμνήσεις.
Το γραμμόφωνο γρυλίζει.
Ταυτότητα: μάντη ` τυφλού.

Τα τριαντάφυλλα που βγαίνουν
από το ξεσκισμένο πάτωμα,
τα στραγγίζεις και πίνεις.
Κόκκινα υγραίνεται το στόμα
και στολίζουν άλικες πέρλες
το φόρεμά σου.

Ακαδημίας, 09:11 π.μ.

Αδέσποτες πρωινές βόλτες.
Τα πρώτα σύννεφα καπνού τύλιξαν τους καπνιστές.
Τα δρομολόγια των τρόλεϊ συχνά.
Πηχτός ουρανός πνίγει τις πρώτες φωτεινές αχτίδες.
Ασπάζομαι τη μέρα μ' έναν καφέ στο χέρι.
09:05π.μ.
Τα σχέδια για τη μέρα
Ανησυχία
Γρήγορο περπάτημα
Να προλάβεις.
Η ζωή τρέχει.
Και πρέπει να προλάβεις
να την προλάβεις.
Λίγο πράσινο τριγύρω σπάει το σκληρό πεδίο.
Φιλοσοφίες του πρώτου τσιγάρου.
Και τυχαίνει...
Περιμένω πάλι ακούγοντας το ίδιο τραγούδι.
Cure.
Ας μη ταυτίζουμε τραγούδια με πρόσωπα.
Τι φταίει η μουσική αν κάνουμε λάθη
και έμμεσα μας πληγώνει;...
Ας αφεθούμε.
Καλημέρα.                                                               14/1/2011

3 χαμόγελα, 3 χέρια, 3 ψυχές

Στο αχνοφέγγισμα μιας νότας

τα μάτια

μετρούν τ' αστέρια.

Η μηχανή δίνει την ώθηση

στην αγκαλιά

για το αστρικό ταξίδι

και δεκαπέντε δάχτυλα

χορεύουν μαζί

στους ήχους

της Φιλίας.

Autumn Leaves

http://www.youtube.com/watch?v=9IDUxk9sSXI

The falling leaves drift by the window
The autumn leaves of red and gold
I see your lips, the summer kisses
The sun-burned hands I used to hold

Since you went away the days grow long
And soon I'll hear old winter's song
But I miss you most of all my darling
When autumn leaves start to fall.

. . .

Σαν πίνακας του Rembrandt

Σε σένα.. .

Σκοτεινή σκιά

σ' ακουμπά

και μετά σ' αγκαλιάζει.

Ο φόβος σου

γίνεται θλίψη

μαντήλι και τρέμουλο.

Τα ρίγη ρίχνουν το μήλο που κρατάς

κι αυτό ριζώνει

πράσινη ζωή φυτρώνει κι εσύ

νύμφη ανάσας

το δαγκώνεις

το ρουφάς

σαν αμάρτημα

παλιό

όσο και οι φόβοι.