Τα πιο όμορφα κρύσταλλα
είναι αυτά των ματιών.
Που στάζουν γεμάτα εικόνες.
Μπορείς να δεις τον εαυτό σου μέσα τους.
Είσαι εσύ, σε μικρά κομματάκια.
Μικρά, κοφτερά κομματάκια.
Αστράφτει μέσα τους το χρώμα της ψυχής σου.
Και σε προδίδουν.
Ίσως φταίνε και τα βεβιασμένα χαμόγελα
που σε στοιχειώνουν,
και αλλοιώνουν την όψη σου.
Μα τα κρυσταλλάκια είναι μαγικά.
Πέφτουν πάνω σου και σ'εξαγνίσουν.
Κι ο χρόνος;
Αυτός ο άτιμος κυνηγός;
Είναι συνεπής στο ραντεβού του..;
Μακάρι το θήραμα να μην έχει σαπίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου