Η ζωή είναι ένας σεναριογράφος με αστείρευτη έμπνευση.
Ο κόσμος είναι ένα θέατρο.
Κάθε ζωή έχει τη δική της σκηνή,
κάθε άτομο, τον δικό του ρόλο.
Όταν η σκηνή μας μπαίνει στην σκηνή κάποιου άλλου, το έργο μεγαλώνει και η σκηνή γίνεται πολυδιάστατη.
Κάθε άτομο ξεχωριστά είναι ένας απλός ηθοποιός αυτού του μεγάλου θεάτρου.
Είμαστε σχεδόν σαν μαριονέτες μιας Μοίρας, που μας μαθαίνει τα λόγια μέσω ενός πνευματικού υποβολέα.
Είναι οι φορές που δεν πιστεύεις την πραγματικότητα και που ορκίζεσαι στ'όνειρο γι'αλήθεια.
Κάθε θάνατος είναι το ταυτόχρονο κλείσιμο της αυλαίας και του φωτισμού.
Κάθε γέννηση, μια φαντασμαγορική έναρξη.
Κάθε χωρισμός, αλλαγή σκηνής.
Ο έρωτας γίνεται με παντομίμα, σχηματικά ή ακολουθώντας τις αρχές του σωματικού θεάτρου.
Τα λόγια πρέπει να λέγονται δυνατά και καθαρά, χρωματισμένα ανάλογα με τα συναισθήματα του ρόλου.
Εάν ειπωθούν χαμηλόφωνα, η τιμωρία είναι η σιωπή των θεατών ή ένα βίαιο, ''Πιο δυνατά!''. Χαστούκι δηλαδή.
Και θεατές είναι αυτοί που δεν είναι ηθοποιοί, αλλά που παίρνουν κάποιες φορές ένα μικρό ρόλο, σε κάποια σκηνή.
Κάθε άτομο είναι πρωταγωνιστής στην δική του σκηνή, ''στο έργο που λέγεται Ζωή''. - (Προφανώς όχι, αφού η Ζωή γράφει το έργο, εκτός και αν πρόκειται για κάτι ''βιογραφικό''.)
Και κάθε άτομο μπορεί να παραλλαχτεί σε δεύτερο ρόλο, κομπάρσο ή και αντικείμενο του σκηνικού στις σκηνές άλλων ατόμων.
Η διανομή γίνεται και αυτή από τη Ζωή, η οποία ήδη τελεί χρέη σεναριογράφου, μουσικού, σκηνογράφου, φωτιστή, ηχολήπτη, φροντιστή και παραγωγού.
Κοινώς, πρόκειται για ένα έργο υπερπαραγωγή που, φήμες λένε, πως εκτός από τα Όσκαρ, φλερτάρει με την πιθανότητα μιας θέσης στο βιβλίο Γκίνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου