Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Μια αγάπη απο ''Σ''

Τον σκύλο σου τον αγάπησα μέσα από σένα.
Δεν έπαιξα ποτέ μαζί του, ούτε μοιράστηκα το μαξιλάρι μου μαζί του ποτέ. Μόνο τα βράδια, όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, τότε που σ'άκουγα να του μιλάς με τόση αγάπη, που ζήλευα.
Σωπαίναμε και οι δύο για να ακούσουμε την ανάσα του, ή τους ήχους που έβγαζε όταν ονειρευόταν. Κι έτσι έμαθα να τον νοιάζομαι, ν'ανησυχώ, να τον αγαπώ.
Μαζί σου τον μεγάλωσα. Ο ήχος του μπόλ όταν με άφηνες να του βάλεις να φάει. Τις εντολές που του έδινες για να σ'ακούσει.
Θυμάμαι τα πάντα από τότε που ήταν κουτάβι και κοιμόταν στην αγκαλιά σου. Και τότε ζήλευα.
Γι'αυτό όταν μου μιλάς γι'αυτόν τώρα, βουρκώνω. Γιατί μου έμαθες να τον αγαπάω. Και όπως λες κι εσυ, ''δεν γίνεται να δίνεις, να μαθαίνεις κάτι τους άλλους που να μην το έχεις εσύ πρώτα.''.

1 σχόλιο:

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 Unported License.